Naar het vulkanische Rotorua

Net voor we gisteren de computer afsloten, lazen we over de aanslag in Brussel. Heel bizar, want gisteren spraken we met een aantal Duitsers over de problemen in Europa en concludeerden we dat wij eigenlijk ook ons eigen land ontvluchtten.

 Het contrast met Europa is enorm groot. Hier leeft men naast de wereld, leven de mensen in hun eigen vreedzame, vriendelijke maatschappij. Hier is men  niet wantrouwend naar elkaar, hier regeert nog niet de angst. Het leven is hier heel relaxt en iedereen is behulpzaam en vriendelijk.

Wij gingen dus vanmorgen weer gewoon op reis met als doel het vulkanische gebied boven Taupo. Net ten noorden van Taupo ligt een grote centrale die uit omliggende hete bronnen energie maakt en verder is veeteelt en dan vooral “Dairy” melkerij , de bron van inkomsten. Er worden ook nog hele stukken bos gekapt om vervolgens in grasland te worden omgezet. We zagen enorme koppels ( zwartbont )vee. Daarna veranderde het landschap in heel veel kleine, dicht op elkaar gepakte, heuvels.

Eerst hebben we het Waiotapu Thermal Aria bekeken. Het lijkt wel wat op Yellow Stone Park maar de stank is veel indringender en het gebied is natuurlijk wat kleiner. Daarna gingen we naar Waimangu Vulcanic Valley, daar loop je door een vier kilometer lang natuurgebied vol met hete bronnen, riviertjes met heet stromend en borrelend water en overal om je heen komt stoom uit de grond of uit de omliggende rotsen. Dit gebied is na een enorme uitbarsting in 1886 ontstaan en is nog steeds aan verandering onderhevig. . De tocht zou afgesloten worden met een boottripje op het Lake Rotomahana. Maar helaas door de weersomstandigheden ging dat niet door.

Nu staan we in Rotorua op de camping, het weer is wat minder maar hier is genoeg te zien.