Naar het Noordereiland

Prachtig weer, we gaan eerst  de ”Edward Fox”, een spiegel retour schip uit begin 19 e eeuw dat ze van de ondergang gered hebben door het voor $1.- te kopen, bekijken.

 Het schip is ooit voor allerlei doeleinden gebruikt, in de eerste plaats voor het vervoer van goederen, wol, drank, thee, tabak, maar later ook voor het vervoer van soldaten naar het front in Europa, gedetineerden naar Australië en nog later voor het vervoer van emigranten naar Nieuw zeeland. Later werd het vooral gebruikt om gerookt lams en rundvlees naar Europa te vervoeren. Met de opkomst van de stoomschepen en het ontwikkelen van koelinstallaties kwam dit vervoer teneinde. Het  schip werd toen ontdaan van haar masten en het ruim werd omgebouwd tot een grote koelcel waar het vlees in werd  opgeslagen tot er een schip kwam dat het naar Europa kon vervoeren. Toen het ook daar niet langer voor gebruikt hoefde  te worden ( er was ondertussen een groot koelhuis op de kade gebouwd), werd het schip als opslagplaats voor kolen gebruikt. Het museum met film en  wat nog over is van het schip was heel interessant om te bekijken.

Om 13.00 uur konden we in de rij voor de ferry, helaas door een of ander mankement voeren we pas om 15.00 uur uit de haven van Picton. Het was een prachtige tocht, door de verschillende Sounds en tenslotte de oversteek door de  Cookstraat naar de baai bij Wellington. Om kwart over 6 waren we in Wellinton, maar het duurde wel even voordat we van de boot af waren . Het was een mooie route, maar wel met een hoge pas en dus veel bochten.  Gelukkig vonden we de Sommerset road  in Carterton gemakkelijk en hebben samen met de familie  foto’s en verhalen uit gewisseld .

Maandagmorgen gezellig met Gerard en Janny ( een nicht van mijn moeder) ontbeten. Ze wonen in de woning die vroeger bewoond werd door de ouders van Janny ( de oom en tante van mijn moeder)  Hun zoon Danny woont een paar honderd meter verder op en broer Ids woont schuin tegen over hen. Ze hebben hier vroeger een vee bedrijf gerund ( melkerij en schapen). Het land is nog van de familie en wordt verhuurd. Ids heeft nog een 80 schapen die hij houdt om nog wat om handen te hebben. We zijn na het ontbijt even naar Ids gewandeld en hebben ook zijn prachtige huis bewonderd en kennis gemaakt met zijn jongste dochter Anita. Daarna gezellig met z’n allen koffie gedronken  en nog meer verhalen over vroeger in Nederland en over de jaren in Nieuw Zeeland. . We komen tot de conclusie dat het reisbloed dat door onze aderen stroomt waarschijnlijk van de  Dijkstra kant komt!

Via Masterton,  Palmerston Nord naar het Tongariro park gereden en midden in het park was er gelukkig na enig praten nog een plekje voor ons. Dit is een park met veel kraters en nog borrelende modder poelen en  andere vulkanische activiteiten.

Onze eerste indruk van het Noordereiland: aanzienlijk warmer en ook prachtig  qua landschap, heel heuvelachtig  met soms behoorlijk hoge passen met veel bochten. De wegen zijn echter prima en er wordt rustig gereden ( 100 km is de maximum snelheid)