Wilsons Promontory

Opnieuw prachtig weer en in het zonnetje ontbeten met mooi uitzicht op de lagune. Om kwart over 9 reden we richting het national park. Vlak voor het park bleken ook nog campings te zijn,  als we het geweten hadden waren we gisteren vast nog even doorgereden.
Wilsons Promontory  is een schiereiland. De zuidelijke punt vormt de scheidslijn tussen aan de oostkant de Tasmanzee en de westkant de Zuidelijke Oceaan. Daar hadden we graag naar toe gewild, maar het is alleen per voet te bereiken ( 20 km heen, overnachting en weer terug) Daar zijn we helaas niet op berekend.
Het park is gratis. Na een km of 7 was een open stuk, we reden weer alsmaar door bos, waarop twee emoes graasden en een stukje verderop zagen we een enorme wombat. Onze dag kon al niet meer stuk. Toen er bij het visitorcenter ook nog koffie bleek te zijn, was het helemaal klaar.
Eerst de wandeling naar Squeaky Beach gedaan,  4,2 km, waar ze 1.5 uur voor rekenen.  Hele mooie wandeling eerst over een rivier en dan al slingerend langs wisselende begroeiing naar boven, steeds mooie doorkijkjes en vervolgens naar beneden naar het strand, onderweg enorme granietblokken. Er staat hier veel stroming en er is een stevige branding.  Terug bij Tidal River even lekker gesnackt en toen met de auto naar Telegraph Sattle carpark . Vandaaraf is het ruim een uur lopen naar de top van de Oberan (558m) Het pad loopt mooi gelijkmatig omhoog, maar is wat eentonig. De laatste meters gaat met traptreden steil omhoog,  het uitzicht is geweldig, en we hebben  het weer natuurlijk ook mee!!
Op de terugweg nog een klein stukje van het wildlive pad gedaan. In dit deel van het park zijn enorm veel kangoeroes,  emoes en wombats.
Om half 7 waren we op Yanakie Caravan Park.  We kregen een prachtig plekje met uitzicht op zee. Deze camping ziet er qua voorzieningen heel wat beter uit dan de vorige.